گل و گیاه ظرافت

کدو حلوایی به طور کلی به دو دسته کدوی خورشتی یا تابستانی (برداشت در تابستان) و کدوی زمستانه (برداشت در پاییز) تقسیم می شود. پوست کدوهای تابستانی بر خلاف پوست کدوهای زمستانه خوراکی است. اکثر کدوهای تابستانی اکنون در انواع بوته ای عرضه می شوند که فضای کمتری را اشغال می کنند، در حالی که کدوهای زمستانه گیاهانی هستند که به فضای بیشتری نیاز دارند.

این مقاله بر روی کدو خورشتی (تابستانی) تمرکز دارد. همه انواع کدو حلوایی تابستانی نیاز به مراقبت بسیار مشابهی دارند، بنابراین حتی اگر در این صفحه عمدتاً به کدو سبز اشاره می کنیم، آن را برای انواع کدوهای تابستانی که در حال رشد هستید قابل استفاده در نظر بگیرید. کدو خورشتی یک گیاه همه کاره است که انواع مختلفی از کدو خورشتی از جمله کدو خورشتی سبز، کدو خورشتی زرد (طلایی)، کدو خورشتی گرد سبز، کدو خورشتی مینیاتوری را شامل می شود. کاشت کدو خورشتی شبیه به کاشت انواع دیگر گیاهان تاکستانی است. آنها پس از چیدن مدتی در یخچال قابل نگهداری است؛ بنابراین لازم نیست به محض چیدن مصرف شوند. کدو خورشتی یک محصول پرباراست. در حالی که هر گیاه چند کدو در طول فصل اوج تولید می‌کند.

نحوه کاشت کدو سبز خورشتی

 برای اینکه بهترین محصول را از بوته های کدو خورشتی بدست آورید، باید تا زمانی که خطر یخبندان از بین نرفته صبر کنید، سپس بذرها را در زمین بکارید. در اکثر مناطق کاشت کدو سبز خورشتی باید در اوایل بهار انجام شود. با این حال، گاهی اوقات، بسته به آب و هوا، ممکن است دیرتر باشد. باید زمانی بذرها را کاشت که حداقل 6 ساعت آفتاب ببیند و دمای خاک بین 15 تا 20 درجه باشد. قبل از کاشت خاک را با کمپوست مخلوط نمایید. باید خاک کدو زهکش شده و دارای مواد مغذی باشد.

کدو حلوایی به طور کلی به دو دسته کدوی خورشتی یا تابستانی (برداشت در تابستان) و کدوی زمستانه (برداشت در پاییز) تقسیم می شود. پوست کدوهای تابستانی بر خلاف پوست کدوهای زمستانه خوراکی است. اکثر کدوهای تابستانی اکنون در انواع بوته ای عرضه می شوند که فضای کمتری را اشغال می کنند، در حالی که کدوهای زمستانه گیاهانی هستند که به فضای بیشتری نیاز دارند.

این مقاله بر روی کدو خورشتی (تابستانی) تمرکز دارد. همه انواع کدو حلوایی تابستانی نیاز به مراقبت بسیار مشابهی دارند، بنابراین حتی اگر در این صفحه عمدتاً به کدو سبز اشاره می کنیم، آن را برای انواع کدوهای تابستانی که در حال رشد هستید قابل استفاده در نظر بگیرید. کدو خورشتی یک گیاه همه کاره است که انواع مختلفی از کدو خورشتی از جمله کدو خورشتی سبز، کدو خورشتی زرد (طلایی)، کدو خورشتی گرد سبز، کدو خورشتی مینیاتوری را شامل می شود. کاشت کدو خورشتی شبیه به کاشت انواع دیگر گیاهان تاکستانی است. آنها پس از چیدن مدتی در یخچال قابل نگهداری است؛ بنابراین لازم نیست به محض چیدن مصرف شوند. کدو خورشتی یک محصول پرباراست. در حالی که هر گیاه چند کدو در طول فصل اوج تولید می‌کند.

نحوه کاشت کدو سبز خورشتی

برای اینکه بهترین محصول را از بوته های کدو خورشتی بدست آورید، باید تا زمانی که خطر یخبندان از بین نرفته صبر کنید، سپس بذرها را در زمین بکارید. در اکثر مناطق کاشت کدو سبز خورشتی باید در اوایل بهار انجام شود. با این حال، گاهی اوقات، بسته به آب و هوا، ممکن است دیرتر باشد. باید زمانی بذرها را کاشت که حداقل 6 ساعت آفتاب ببیند و دمای خاک بین 15 تا 20 درجه باشد. قبل از کاشت خاک را با کمپوست مخلوط نمایید. باید خاک کدو زهکش شده و دارای مواد مغذی باشد.

اگر می خواهید بذرها را در داخل خانه شروع کنید، 2 تا 4 هفته قبل از آخرین یخبندان بهاره، بذرها را در گلدان شروع کنید. توجه داشته باشید که نهال کدو همیشه به خوبی پیوند نمی خورد. به آرامی با ریشه ها برخورد کنید

کاشت کدوهای خورشتی را با کاشت بذر در زمین شروع کنید. حدود دو تا سه دانه را در منطقه ای که باید بین 24 تا 36 اینچ (61 تا 91 سانتی متر) از هم فاصله داشته باشد شروع کنید. می توانید چهار تا پنج دانه را در تپه هایی که 48 اینچ (1 متر) از هم فاصله دارند قرار دهید. مطمئن شوید که این بذرها را در عمق یک اینچ (2?5 سانتی متر) در خاک بکارید.

گیاهان کدو خورشتی را باید در خاکی با زهکشی خوب که به خوبی چنگک زده شده باشد، کاشت. وقتی روی تپه‌ها کاشته می‌شوند، بعد از مدتی شاخه هایی را خواهید دید که از روی گیاهان جدا می‌شوند.

می‌توانید شاخه‌های گیاه کدو خورشتی خود را مجدداً مرتب کنید تا در نزدیکی یا روی تپه به رشد خود ادامه دهند، اما هنگامی که پیچک‌ها محکم شدند، آنها را نکشید وگرنه ممکن است رشد گیاه را مختل کنید. هنگامی که می بینید میوه ها شروع به تشکیل شدن می کنند مراقب باشید، زیرا اگر آنها بریزند، یا اگر گل ها را از روی گیاه کدو خورشتی خود بکوبید، تولید نمی کند.

برای جلوگیری از علف های هرز، حفظ رطوبت و محافظت از ریشه های کم عمق، مالچ پاشی کنید. کدو خورشتی در خاک مرطوب رشد می کند. به طور کامل، مکرر و مداوم، حداقل 1 اینچ در هفته آبیاری کنید. هنگام شکل گیری میوه و در طول چرخه رشد آنها به دقت آبیاری کنید. خاک باید 4 اینچ پایین تر مرطوب باشد، بنابراین خیساندن طولانی بهتر است. کدو حلوایی بد شکل ناشی از آب ناکافی یا کوددهی است.

اکثر واریته ها به طور متوسط 60 روز به بلوغ می رسند و یک هفته پس از گلدهی آماده می شوند. میوه کدو را با یک چاقوی تیز جدا کنید (نشکنید) در غیر این صورت خطر آسیب رساندن به ساقه نرم گیاه را دارید. حداقل 1 اینچ از ساقه را روی میوه بگذارید. میوه را زمانی که کوچک است برداشت کنید. اگر برداشت متوقف شد (مثلاً در تعطیلات شما)، در بازگشت کدوهای بزرگ را حذف کنید تا نیاز گیاهان به رطوبت و مواد مغذی کاهش یابد. برداشت را قبل از اولین یخبندان پاییزی کامل کنید. کدوهای خورشتی به شدت مستعد سرمازدگی و آسیب گرما هستند.

نکات کاشت کدو خورشتی

کدو خورشتی شما پس از مرحله گلدهی گیاه به سرعت رشد می کند. هنگام برداشت کدو سبز خورشتی ، باید تصمیم بگیرید که می خواهید از کدو برای چه استفاده کنید. شما می توانید از آن در دستور العمل ها و بسیاری از غذاهای مختلف استفاده کنید. از آنجایی که کدو حلوایی خورشتی انواع مختلفی دارد، طعم های متفاوتی نیز دارد. برخی از آنها شیرین تر از دیگران هستند.

اگر به دنبال کدوی خورشتی برای چیدن و پختن آن به عنوان یک سبزی ساده هستید، بهتر است آن را زودتر بچینید. وقتی کدو حلوایی کوچکتر باشد، نرم تر می شود. فقط به یاد داشته باشید که هر چه میوه کدو خورشتی بزرگتر شود، پوست و دانه آن سفت تر می شود. اینها برای چیزهایی مانند نان کدو سبز و کلوچه بهتر است.

هر علف هرزی را که موفق به نفوذ می شود را بردارید. برای مرتب نگه داشتن گیاهان، علف های هرز مرده یا چروکیده را قطع کنید. مالچ ها را با استفاده از مواد آلی مانند کمپوست باغچه پر کنید تا به ریشه ها کمک کنید خنک و مرطوب بمانند.

هنگامی که اولین شکوفه ها ظاهر می شوند، کناره ها را با یک کود متعادل بپوشانید. گرده افشانی ضعیف توسط زنبورها می تواند یک مشکل باشد. گلهای کدو در صورت عدم گرده افشانی میوه نمی دهند و میوه کوچکی به بار نمی آورند. اکثر گیاهان کدو گلهای نر (اینها ابتدا روی ساقه های بلند و نازک ظاهر می شوند) و گلهای ماده (اینها دارای میوه نابالغ در پشت خود هستند) تولید می کنند. برای میوه، گرده گل های نر باید توسط زنبورها یا باغبان به گل های ماده منتقل شود. گل های ماده را به صورت دستی با یک سواب پنبه گرده افشانی کنید یا گیاهانی را اضافه کنید که زنبورها را در نزدیکی کدو جذب می کنند.

اگر می خواهید بذرها را در داخل خانه شروع کنید، 2 تا 4 هفته قبل از آخرین یخبندان بهاره، بذرها را در گلدان شروع کنید. توجه داشته باشید که نهال کدو همیشه به خوبی پیوند نمی خورد. به آرامی با ریشه ها برخورد کنید

کاشت کدوهای خورشتی را با کاشت بذر در زمین شروع کنید. حدود دو تا سه دانه را در منطقه ای که باید بین 24 تا 36 اینچ (61 تا 91 سانتی متر) از هم فاصله داشته باشد شروع کنید. می توانید چهار تا پنج دانه را در تپه هایی که 48 اینچ (1 متر) از هم فاصله دارند قرار دهید. مطمئن شوید که این بذرها را در عمق یک اینچ (2?5 سانتی متر) در خاک بکارید.

گیاهان کدو خورشتی را باید در خاکی با زهکشی خوب که به خوبی چنگک زده شده باشد، کاشت. وقتی روی تپه‌ها کاشته می‌شوند، بعد از مدتی شاخه هایی را خواهید دید که از روی گیاهان جدا می‌شوند.

می‌توانید شاخه‌های گیاه کدو خورشتی خود را مجدداً مرتب کنید تا در نزدیکی یا روی تپه به رشد خود ادامه دهند، اما هنگامی که پیچک‌ها محکم شدند، آنها را نکشید وگرنه ممکن است رشد گیاه را مختل کنید. هنگامی که می بینید میوه ها شروع به تشکیل شدن می کنند مراقب باشید، زیرا اگر آنها بریزند، یا اگر گل ها را از روی گیاه کدو خورشتی خود بکوبید، تولید نمی کند.

برای جلوگیری از علف های هرز، حفظ رطوبت و محافظت از ریشه های کم عمق، مالچ پاشی کنید. کدو خورشتی در خاک مرطوب رشد می کند. به طور کامل، مکرر و مداوم، حداقل 1 اینچ در هفته آبیاری کنید. هنگام شکل گیری میوه و در طول چرخه رشد آنها به دقت آبیاری کنید. خاک باید 4 اینچ پایین تر مرطوب باشد، بنابراین خیساندن طولانی بهتر است. کدو حلوایی بد شکل ناشی از آب ناکافی یا کوددهی است.

اکثر واریته ها به طور متوسط 60 روز به بلوغ می رسند و یک هفته پس از گلدهی آماده می شوند. میوه کدو را با یک چاقوی تیز جدا کنید (نشکنید) در غیر این صورت خطر آسیب رساندن به ساقه نرم گیاه را دارید. حداقل 1 اینچ از ساقه را روی میوه بگذارید. میوه را زمانی که کوچک است برداشت کنید. اگر برداشت متوقف شد (مثلاً در تعطیلات شما)، در بازگشت کدوهای بزرگ را حذف کنید تا نیاز گیاهان به رطوبت و مواد مغذی کاهش یابد. برداشت را قبل از اولین یخبندان پاییزی کامل کنید. کدوهای خورشتی به شدت مستعد سرمازدگی و آسیب گرما هستند.

نکات کاشت کدو خورشتی

کدو خورشتی شما پس از مرحله گلدهی گیاه به سرعت رشد می کند. هنگام برداشت کدو سبز خورشتی ، باید تصمیم بگیرید که می خواهید از کدو برای چه استفاده کنید. شما می توانید از آن در دستور العمل ها و بسیاری از غذاهای مختلف استفاده کنید. از آنجایی که کدو حلوایی خورشتی انواع مختلفی دارد، طعم های متفاوتی نیز دارد. برخی از آنها شیرین تر از دیگران هستند.

اگر به دنبال کدوی خورشتی برای چیدن و پختن آن به عنوان یک سبزی ساده هستید، بهتر است آن را زودتر بچینید. وقتی کدو حلوایی کوچکتر باشد، نرم تر می شود. فقط به یاد داشته باشید که هر چه میوه کدو خورشتی بزرگتر شود، پوست و دانه آن سفت تر می شود. اینها برای چیزهایی مانند نان کدو سبز و کلوچه بهتر است.

هر علف هرزی را که موفق به نفوذ می شود را بردارید. برای مرتب نگه داشتن گیاهان، علف های هرز مرده یا چروکیده را قطع کنید. مالچ ها را با استفاده از مواد آلی مانند کمپوست باغچه پر کنید تا به ریشه ها کمک کنید خنک و مرطوب بمانند.

هنگامی که اولین شکوفه ها ظاهر می شوند، کناره ها را با یک کود متعادل بپوشانید. گرده افشانی ضعیف توسط زنبورها می تواند یک مشکل باشد. گلهای کدو در صورت عدم گرده افشانی میوه نمی دهند و میوه کوچکی به بار نمی آورند. اکثر گیاهان کدو گلهای نر (اینها ابتدا روی ساقه های بلند و نازک ظاهر می شوند) و گلهای ماده (اینها دارای میوه نابالغ در پشت خود هستند) تولید می کنند. برای میوه، گرده گل های نر باید توسط زنبورها یا باغبان به گل های ماده منتقل شود. گل های ماده را به صورت دستی با یک سواب پنبه گرده افشانی کنید یا گیاهانی را اضافه کنید که زنبورها را در نزدیکی کدو جذب می کنند.

برای خرید بذر انواع بذر کدو به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

عدس گیاهی خوراکی از خانواده حبوبات است که از قدیم الایام در منطقه مدیترانه می رویده است. عدس به خاطر شکل لنز خود به خوبی شناخته شده است. اگرچه عدس یک غذای اصلی رایج در کشورهایی مانند ترکیه، سوریه، اردن، مراکش و تونس است، ولی امروزه بیشترین تولید عدس در کانادا است. گزارش شده است که دانه هایی در مقبره های مصری از سلسله دوازدهم (2400 قبل از میلاد) یافت شده است. عدس مانند لوبیا خشک بیشتر کشت می شود. بنابراین، برای خشک کردن غلاف ها باید یک دوره 2 تا 3 هفته ای هوای خشک آفتابی در زمان برداشت وجود داشته باشد. از غلاف های نابالغ جوان ممکن است به عنوان سبزی استفاده شود. دانه های خشک بالغ یک ماده مورد علاقه در سوپ ها و خورش ها هستند.

گیاه عدس یکساله به ارتفاع 12 تا 18 اینچ، کم ارتفاع، بوته ای، ضعیف قائم تا نیمه انگور است که ظاهر کلی ماشک دارد. دارای بسیاری از شاخه های نرم و کرک دار با برگ های مرکب پینه ای و برگچه های بیضی شکل متعدد است. گلها سفید، یاسی یا آبی کم رنگ هستند. غلاف های پهن و صاف تنها یک دوم اینچ طول دارند. هر غلاف دارای دو دانه است که نازک، عدسی شکل، معمولاً کوچکتر از دانه نخودی و دارای رنگ های مختلف از جمله قهوه ای و زرد هستند. یک بوش بذر عدس حدود 60 پوند وزن دارد و یک پوند حاوی 6000 تا 12000 دانه است. عدس بیشتر با شرایط خشکسالی سازگار است.

انواع مختلف عدس

عدس ها اغلب بر اساس رنگشان دسته بندی می شوند که می تواند از زرد و قرمز تا سبز، قهوه ای یا سیاه متغیر باشد. در اینجا برخی از رایج ترین انواع عدس آورده شده است:

قهوه ای: اینها پر مصرف ترین نوع هستند. آنها طعمی خاکی دارند، در هنگام پخت به خوبی شکل خود را حفظ می کنند و در خورش ها و سوپ ها عالی هستند.

پوی (Puy): اینها از منطقه فرانسوی Le Puy می آیند. آنها از نظر رنگ مشابه هستند اما تقریباً یک سوم اندازه عدس سبز هستند و طعم فلفلی دارند.

سبز: اینها می توانند اندازه متفاوتی داشته باشند و معمولاً در دستور العمل هایی که عدس پوی دارند، جایگزین ارزان تری هستند.

زرد و قرمز: این عدس ها شکافته شده و سریع پخته می شوند. آنها برای تهیه دال عالی هستند و طعمی شیرین و آجیلی دارند.

بلوگا (Beluga): اینها عدس های سیاه ریز هستند که تقریباً شبیه خاویار هستند. آنها یک پایه عالی برای سالادهای گرم هستند.

خواص

آنچه که در مورد عدس اغلب نادیده گرفته می شوداین است که راهی ارزان برای دریافت طیف گسترده ای از مواد مغذی است. عدس منبع خوبی از پروتئین، ویتامین B، فیبر گیاهی، فولات، آهن، فسفر، آهن، منیزیم، پتاسیم و روی است. عدس از بیش از 25 درصد پروتئین تشکیل شده است که آن را به یک جایگزین عالی برای گوشت تبدیل می کند. آنها همچنین منبع عالی آهن هستند، یک ماده معدنی که گاهی اوقات در رژیم های گیاهخواری کمبود دارد. پروتئین اصلی آن گلوبولین است. فولات به کاهش سطح هموسیستئین کمک می کند، اسید آمینه ای که محصول واسطه ای در فرآیند متابولیک مهمی به نام چرخه متیلاسیون است. چرخه متیلاسیون نقش مهمی در بسیاری از فرآیندهای بدن مانند سم زدایی و عملکرد مغز ایفا می کند. منیزیم جریان خون، اکسیژن و مواد مغذی را در سراسر بدن بهبود می بخشد.

اگرچه انواع مختلف عدس ممکن است کمی از نظر محتوای مغذی متفاوت باشد، 1 فنجان (198 گرم) عدس پخته شده به طور کلی موارد زیر را ارائه می دهد. عدس سرشار از فیبر است که از حرکات منظم روده و رشد باکتری های سالم روده حمایت می کند. خوردن عدس می تواند وزن مدفوع شما را افزایش دهد و عملکرد کلی روده شما را بهبود بخشد. علاوه بر این، عدس حاوی طیف گسترده ای از ترکیبات گیاهی مفید به نام فیتوکمیکال است که بسیاری از آنها در برابر بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی و دیابت نوع 2 محافظت می کنند.

پلی فنول های (Polyphenols) موجود در عدس ممکن است فواید سلامتی قدرتمندی داشته باشند. عدس سرشار از پلی فنول ها (دسته ای از فیتوکمیکال های تقویت کننده سلامت) است. برخی از پلی فنل های موجود در عدس، مانند پروسیانیدین و فلاوانول ها، دارای اثرات آنتی اکسیدانی قوی، ضد التهابی و محافظت کننده عصبی هستند. هنگامی که در آزمایشگاه آزمایش شد، پلی فنول های موجود در عدس قادر به توقف رشد سلول های سرطانی، به ویژه در سلول های سرطانی پوست بودند. یک مطالعه روی حیوانات نشان داد که مصرف عدس به کاهش سطح قند خون کمک می کند و مزایای آن فقط به دلیل محتوای کربوهیدرات، پروتئین یا چربی نیست. همچنین شایان ذکر است که به نظر نمی رسد پلی فنول های موجود در عدس پس از پختن خواص سلامتی خود را از دست بدهند.

مقدار بالای فیبر موجود در عدس باعث حفظ سطح کلسترول و قند خون در بدن می شود. عدس همچنین با تامین مقادیر قابل توجهی فولات و منیزیم به سلامت قلب کمک می کند. فیبر موجود در عدس از نوع محلول و نامحلول است. فیبر محلول یک ماده ژل مانند در دستگاه گوارش تشکیل می دهد تا صفرا را به دام بیاندازد. تحقیقات نشان داده است که فیبر نامحلول به افزایش تشکیل مدفوع و جلوگیری از اختلالات گوارشی مانند یبوست و سندرم روده تحریک پذیر کمک می کند. عدس همچنین برای افزایش انرژی با تامین مجدد آهن در بدن شناخته شده است. ضماد تهیه شده از دانه عدس برای درمان بیماری های پوستی شناخته شده است.

برای خرید بذر عدس و سایر انواع بذر حبوبات به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

نخود فرنگی (Pisum sativum) از خانواده Fabaceae که به‌عنوان نخود سبز یا نخود باغی شناخته می‌شود. نخود فرنگی یک گیاه علفی یک‌ساله است، با ساقه توخالی بالارونده به طول 2 تا 3 متر. برگ‌ها متناوب و مرکب به شکل پینه‌ای هستند و از 2 تا 3 جفت شاخه‌های بزرگ برگ مانند به طول 1?5 تا 8 سانتی‌متر تشکیل شده‌اند. گل‌ها دارای پنج کاسبرگ سبز و پنج گلبرگ سفید تا بنفش مایل به قرمز در اندازه‌های مختلف هستند. میوه به‌صورت یک غلاف به طول 2?5 تا 10 سانتی‌متر رشد می‌کند که اغلب دارای یک غشای داخلی خشن است. غلاف یک ظرف بذر است که از دو دریچه مهروموم شده تشکیل شده و در امتداد درزی که این دو دریچه را به هم وصل می‌کند تقسیم می‌شود. دانه‌ها گرد، صاف و سبزرنگ هستند.

منشأ گونه‌های نخود در جنوب غربی آسیا ازجمله افغانستان، هند، پاکستان است و سپس به مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری گسترش می‌یابد. اسامی بومی نخود فرنگی شامل نخود چینی، نخود غلاف خوراکی، نخود مزرعه، نخود باغی، نخود سبز، نخود عسل، نخود شکر و نخود شیرین (انگلیسی)، ertjie (آفریقاییان)، کاتار (بنگالی)، ervilha (برزیل)، جیا وان دو (چینی)، doperwten (هلندی)، petiti pois (فرانسوی)، erbse (آلمانی)، kacang ercis (اندونزیایی)، اندو (ژاپنی)، سانداک (خمر)، kacang manis (مالزی)، ervilha (پرتغالی)، گوراچ (روسی)، aroeja (اسپانیایی)، اسپریتارت (سوئیسی)، thua lan tao (تایلندی)، bezelye (ترکی)، روپوکس (اوکراینی) و داو هوآ لان (ویتنامی) است.

کاربردهای سنتی

نخود فرنگی را می‌توان به‌صورت خام و همچنین پخته یا منجمد مصرف کرد. کاربردهای فعلی ترکیبات زیست فعال مختلف یا خواص فیتوشیمیایی نخود فرنگی از چندین بررسی متون، ضدباکتری، ضد هلیکوباکتر پیلوری، ضد سرطان، ضد دیابت، ضد قارچ، فعالیت‌های ضدالتهابی، ضدچربی خون و آنتی‌اکسیدانی. علاوه بر این می‌تواند به‌عنوان فعالیت حشره‌کش عمل کند.

خواص

حبوبات ازجمله غذاهای گیاهی خوب و ارزان به شمار می‌رود. نقش مهمی در تغذیه انسان و همچنین در پیشگیری از بسیاری از بیماری‌ها به‌ویژه سرطان دارد. چندین محقق گزارش کردند که نخود فرنگی سرشار از بسیاری از اجزای مغذی و غیرمغذی است که می‌تواند از سرطان پیشگیری و مهار کند. نخود فرنگی به دلیل محتوای فیبر، پروتئین، نشاسته، عناصر کمیاب و بسیاری از مواد شیمیایی گیاهی از دیرباز در رژیم غذایی مهم بوده است. تحقیقات نشان می دهد که نخود فرنگی دارای فعالیت‌های ضد باکتری، ضد دیابت، ضد قارچ، ضدالتهاب، ضد کلسترول خون و آنتی‌اکسیدان است و همچنین دارای خواص ضد سرطانی است. اجزای فعال بیولوژیکی غیرمغذی آن شامل آلکالوئیدها، فلاونوئیدها، گلیکوزیدها، ایزوفلاون ها، فنل ها، فیتواسترول ها، اسید فیتیک، مهارکننده‌های پروتئاز، ساپونین ها و تانن ها می‌باشد. این گیاه سرشار از آپیژنین، هیدروکسی بنزوئیک، هیدروکسی سینامیک، لوتئولین و کوئرستین است که گزارش شده است که همه آن‌ها به خواص درمانی آن ازجمله خاصیت ضد سرطان‌زایی کمک می‌کنند.

حبوبات یکی از داروهای سنتی است که در سطح جهانی مورداستفاده قرار می‌گیرد زیرا دارای مقدار مواد مغذی است و کارایی درمان‌های درمانی را دارد. حبوبات شامل لوبیا، غلات و نخود و همچنین یونجه، خرنوب، شبدر، کوپایفرا، شنبلیله، نیل، عدس، شیرین بیان، لوپین، کهور، ناتو، سویا، بادام زمینی، چوب رز و تمر هندی از خانواده Fabaceae هستند. ارزش غذایی حبوبات کم‌چرب، پروتئین بالا، فیبر غذایی و انواع ریزمغذی‌ها و مواد فیتوشیمیایی است که خواص دارویی به‌ویژه خاصیت ضد سرطانی را از خود نشان می‌دهد. نخود یکی از عمده‌ترین حبوبات غذایی است که می‌تواند در مناطق مختلف رشد کند و در تولید حبوبات غذایی جهان بعد از سویا، بادام زمینی و لوبیا خشک رتبه چهارم را دارد. دانه و جوانه نخود به دلیل نگرانی مردم در مورد مشکل سلامتی خود با تغییر عادات غذایی به‌طور فزاینده‌ای مصرف می‌شود. شواهد علمی نشان می‌دهد خواص نخود سبز یا نخود فرنگی (Pisum sativum) یکی از گیاهان ضد سرطانی می‌باشد. چندین مطالعه نشان داد که رژیم غذایی سرشار از غلات کامل ازجمله حبوبات ممکن است خطر ابتلا به سرطان مانند سرطان سینه، سرطان کولورکتال و سرطان آندومتر را کاهش دهد.

برای خرید بذر نخود فرنگی و سایر انواع بذر حبوبات به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

سبزی خردل فلفلی و ترد که به عنوان خردل برگ نیز شناخته می شود، در واقع یکی از مغذی ترین سبزیجات برگ سبز موجود در ماه های زمستان است. سبزی های دوست داشتنی آن، در واقع، ویتامین A، K، کاروتن ها و آنتی اکسیدان های فلاونوئید بیشتری نسبت به برخی از میوه ها و سبزیجات معمولی دارند. رویه‌های ترد و برگ‌دار از گیاه خردل جمع‌آوری می‌شود در حالی که کوچک، لطیف است و به مرحله گلدهی نمی‌رسد. برگ خردل سبز از خانواده Brassica است که شامل کلم، کلم بروکلی، کلم بروکسل و ... نیز می شود. سبزی خردل یک افزودنی خوشمزه و تند به سالاد و ساندویچ می دهد.

گیاه خردل بومی دشت های زیر هیمالیا در شبه قاره هند است که از زمان های قدیم معمولاً برای برگ ها و دانه های روغنی آن کشت می شد. خردل از محصولات زمستانی فصل سرد است. برگهای لطیف و ترد آنها طعم بیشتری دارند که از نوامبر تا مارس باقی می مانند. برگ‌های خردل تازه دارای برگ‌های سبز تیره و پهن با سطح صاف هستند و بسته به نوع رقم ممکن است لبه‌های دندانه‌دار، پرزدار یا توری داشته باشند. ساقه سبز روشن آن به طور گسترده به چندین جانبی منشعب می شود. سبزی خردل یک محصول فصل سرد است که به راحتی رشد می کند. آنها سرمای خفیف را تحمل می کنند و می توانند در تمام زمستان در آب و هوای گرمتر رشد کنند. قرار گرفتن در معرض یخ زدگی برگ ها را شیرین تر می کند و هوای گرم برگ ها را تند تر می کند.

زمان کاشت

کاشت را از اوایل بهار تا اواخر تابستان انجام دهید. سبزی خردل می تواند سرمای خفیف را تحمل کند.

فاصله کاشت

هنگام کاشت بذر خردل سبز را با فاصله 1 اینچ از هم در ردیف هایی با فاصله 6 تا 8 اینچ قرار دهید.

آفات و بیماری های رایج

شته ها، مگس های سفید و سوسک های کک همگی از آفات رایج هستند. برای محافظت از محصولات، از پوشش های ردیفی استفاده کنید.

زمان و نحوه برداشت

سبزی خردل را می توان در حدود 6 هفته برداشت کرد. برای برداشت، برگهای بزرگ بیرونی را در پایه برش دهید و برگهای کوچکتر داخلی را بگذارید تا به رشد خود ادامه دهند. شما می توانید به طور مداوم در طول فصل برداشت کنید.

برداشت

زمان برداشت بذر بسته به مکان و اینکه محصول زمستان گذرانی یا بهاره کاشته شده است متفاوت است. دانه ها را می توان با بریدن شاخه ها یا با برداشت گیاهان کامل جمع آوری کرد. برای جلوگیری از ریزش بذر، مواد برداشت شده را باید روی پارچه های قطره ای یا در ظروف قرار داد.

روش های مختلفی برای کوبیدن دانه ها وجود دارد. برداشت های کوچک را می توان با مالیدن میوه ها بین دستان خود یا روی سطحی که باعث باز شدن سیلیک ها می شود، خرد کرد. برای برداشت‌های بزرگ‌تر، گیاهان کامل را در وان‌های بزرگ یا روی برزنت قرار دهید و روی آن‌ها قدم بزنید. ساقه ها را پس از جدا شدن دانه ها دور بریزید و مواد باقیمانده را غربال کنید و بمالید. هنگامی که دانه ها در شرایط خشک و خنک نگهداری می شوند، می توانند به مدت 6 سال زنده بمانند.

فواید سبزیجات خردل برای سلامتی

سبزی خردل منبعی غنی از آنتی اکسیدان ها (مانند فلاونوئیدهای مفید برای قلب و بتاکاروتن) است و حتی زمانی که پخته می شود، سطح ویتامین های A و K آن با بهترین آنها در رتبه اول قرار می گیرد. سبزیجات منبع عالی ویتامین K هستند. 100 گرم برگ تازه حدود 257?5 میکروگرم یا حدود 215 درصد از نیاز روزانه به ویتامین K-1  (فیلوکینون) را تامین می کند. مشخص شده است که ویتامین K با افزایش فعالیت استئوبلاستیک در استخوان، نقش بالقوه ای در عملکرد ساخت توده استخوانی دارد. همچنین نقش ثابتی در بیماران مبتلا به آلزایمر با محدود کردن آسیب عصبی در مغز آنها دارد.

سبزی خردل، مانند اسفناج، انبار بسیاری از مواد مغذی گیاهی است که دارای خواص ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماری است. برگ خردل دارای کالری بسیار کم (27 کالری در 100 گرم برگ خام) و چربی است. با این حال، برگ‌های سبز تیره آن حاوی مقادیر فراوانی از فیتونوترینت‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. علاوه بر این، حاوی مقدار بسیار خوبی از فیبر غذایی است که با تداخل در جذب آن در روده، به کنترل سطح کلسترول کمک می کند. فیبر کافی در غذا به حرکات صاف روده کمک می کند و در نتیجه از هموروئید، یبوست و همچنین بیماری های سرطان روده بزرگ محافظت می کند.

سبزیجات خردل منبع غنی آنتی اکسیدان هایی مانند فلاونوئیدها، ایندول ها، سولفورافان، کاروتن ها، لوتئین و زآگزانتین هستند. ایندول‌ها، عمدتاً دی-ایندولیل متان (DIM) و سولفورافان به دلیل مهار رشد سلول‌های سرطانی و اثرات سیتوتوکسیک بر سلول‌های سرطانی، دارای مزایای ثابت شده در برابر سرطان‌های پروستات، سینه، کولون و تخمدان هستند. برگ‌های تازه منبع متوسطی از ویتامین‌های گروه B مانند اسید فولیک، پیریدوکسین، تیامین، ریبوفلاوین و غیره هستند. این ویتامین محلول در آب نقش بسزایی در سنتز DNA و تقسیم سلولی دارد. وقتی این ویتامین در دوران بارداری به زنان مکمل داده شود، ممکن است به جلوگیری از نقص لوله عصبی در نوزادان آنها کمک کند.

برگ های تازه خردل منابع عالی ویتامین C هستند. 100 برگ تازه 70 میکروگرم یا حدود 117 درصد از RDA را تامین می کند. ویتامین C (اسید اسکوربیک) یک آنتی اکسیدان طبیعی قوی است که از آسیب رادیکال های آزاد و عفونت های ویروسی شبیه آنفولانزا محافظت می کند. برگ‌های خردل نیز منابع باورنکردنی ویتامین A هستند. ویتامین A یک ماده مغذی ضروری برای حفظ سلامت مخاط و پوست است. مصرف میوه های طبیعی سرشار از فلاونوئیدها به محافظت در برابر سرطان ریه و حفره دهان کمک می کند.

سبزی خردل تازه منبع بسیار خوبی از چندین ماده معدنی ضروری مانند کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم، روی، سلنیوم و منگنز است. مصرف منظم سبزی خردل در رژیم غذایی از آرتریت، پوکی استخوان، کم خونی فقر آهن جلوگیری می کند و اعتقاد بر این است که از بیماری های قلبی عروقی، آسم و سرطان روده بزرگ و پروستات محافظت می کند.

برای خرید بذر خردل سبز و سایر گیاهان دارویی به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.

انار (Punica granatum) تاج جواهر دنیای میوه است. هزاران سال است که انار توسط فرهنگ ها و تمدن های مختلف در سراسر جهان جشن گرفته می شود. در اسطوره های باستانی و سنت های مذهبی ظاهر می شود. انار همچنین به عنوان یک میوه فوق العاده به دلیل خواص غذایی و دارویی قابل توجهی که به طور سنتی برای درمان بیماری هایی از اختلالات گوارشی تا بیماری قلبی استفاده می شود، مورد استقبال قرار گرفته است. علاوه بر مصرف تازه میوه، می توان از میوه آن در تهیه شربت  و مربا استفاده کرد. میوه انار برای پرندگان نیز جذاب است.

گیاه انار درختچه ای بزرگ یا درخت کوچکی است که دارای برگ های صاف و همیشه سبز و گل های نارنجی تا قرمز خودنمایی می کند. دارای میوه گرد با پوشش بیرونی خشک (پوسته) است. انار یکی از طولانی ترین درختان میوه کشت شده است. این گیاه بومی مناطقی از جنوب شرقی اروپا تا غرب آسیا تا غرب هیمالیا است. گل‌های قرمز درشت، میوه‌های قرمز مایل به طلایی و برگ‌های سبز براق الهام‌بخش کنایه‌های بی‌شماری در ادبیات و هنر بوده و میوه انار از دیرباز نماد زیبایی و باروری بوده است.

انار به طور گسترده در سراسر منطقه مدیترانه کاشته می شود و هم به عنوان درخت و هم به عنوان یک درختچه بزرگ شناخته شده است. این درخت تابستانی به دلیل گل‌های قرمز روشن و همچنین میوه‌های خوراکی مایل به قرمز رشد می‌کند. علاوه بر این، رنگ قرمز-برنزی شاخ و برگ جدید بهاری انار و زردی برگ های در حال مرگ آن در پاییز هر دو چشمگیر هستند. این درخت برگ‌ریز زیبا می‌تواند تا ارتفاع 5 متر و با گسترش 5 متر رشد کند و سرعت رشد متوسطی در حدود 25 سانتی‌متر در سال دارد. گل های قرمز آن از اردیبهشت تا تیرماه ظاهر می شود.

نیازها

انار در آفتاب کامل رشد می کند و به خشکی مقاوم است. آنها بهترین رشد را در خاک حاصلخیز و با زهکشی خوب دارند. انار پس از استقرار به مقداری آبیاری نیاز دارد. به طور کلی، درختان برای استقرار نیاز به آبیاری تکمیلی دارند، به خصوص اگر بعد از فصل بارندگی کاشته شوند. در سال اول به مقدار 20 تا 25 لیتر آب دو بار در هفته آبیاری شود. درخت انار در سال دوم خود نیاز به آبیاری 40 لیتری در هفته دارد. با شروع سال سوم، درختان معمولاً مستقر می شوند و برخی مانند انار نیاز به آبیاری تکمیلی به میزان 50 تا 60 لیتر در ماه دارند. انار گرمای زیاد را تحمل می کند. آنها همچنین در خاک های قلیایی که اکثر گیاهان را می کشند، به خوبی تحمل می کنند و رشد می کنند.

مشخصات

انار درختی برگریز، گرد یا درختچه ای بزرگ است که گاهی تک تنه است، اما اغلب با تنه های کم شاخه دیده می شود. نمونه های قدیمی غالباً ظاهری زیبا به نظر می رسند. برگها به رنگ سبز براق، مستطیلی باریک با حاشیه های مواج و 5 تا 7?5 سانتی متر طول و 2?5 سانتی متر عرض دارند. انار در بهار جوان مسی رنگ و در پاییز ته رنگ زرد دارد. شاخه های شاخه ای خاردار هستند. گلهای اوایل تابستان قرمز روشن در دسته های 1 تا 5 تایی ظاهر می شوند. آنها لوله ای هستند و ظاهری شبیه میخک دارند و گلبرگ های مچاله شده دارند. گل ها به میوه های قرمز تیره تبدیل می شوند که در پاییز و اوایل زمستان می رسند. میوه کروی آن به اندازه یک پرتقال است. پوشش بیرونی سخت و چرمی است و اغلب شکافته می شود تا دانه زرشکی پوشیده از خمیر در داخل آن نمایان شود.

تکثیر

از طریق بذر در بهار و یا با قلمه نیمه رسیده در تابستان تکثیر کنید.

نگهداری

انار گیاهی نسبتاً کم نگهداری است، اما به دلیل شکل بوته مانند آن، ممکن است برای رشد یک درخت استاندارد نیاز به هرس داشته باشد. درختانی که برای تولید میوه رشد می کنند باید هرس شوند تا شاخه های متعدد پایه از بین بروند. نازک شدن در طول ماه های زمستان به شکل گیری ساختار درخت کمک می کند. از شکل دادن به آن خیلی زیاد که میوه ها با دست چیده شوند خودداری کنید. قبل از دوره گلدهی بهاره هرس نکنید تا از نمایش گلدهی لذت ببرید. در اوایل بهار به مقدار کم کود دهید. قرار گرفتن در معرض آبیاری زیاد در طول باردهی ممکن است باعث شکافتن زودرس میوه شود.

برای خرید بذر انار و سایر درختان به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرمایید.