گل و گیاه ظرافت

خربزه دارای ارقام زیادی است. خربزه پوست سبز دارای پوست سبز رنگ تیره است و چروک‌های بزرگی بر روی پوست وجود دارد. خربزه پوست سبز دارای گوشت سبز رنگ است. خربزه خاتونی دارای پوست زرد به همراه خطوط موازی سبز کمرنگ و میوه به صورت دوکی شکل کشیده با گوشتی سفید و مایل به زرد می‌‎باشد. خربزه سرشار از ویتامین A و C است. خربزه گوشت زرد میوه‌ای مناسب برای افرادی است که در روزهای گرم تابستان به دنبال یک میوه شیرین و تازه می‌گردند. این میوه معمولاً به خاطر پوست صاف و گوشت رنگ زردشناخته شده است و یکی از محبوب‌ترین اعضای خانواده Cucumis melo همراه با هندوانه و طالبی است. خربزه گوشت زرد همچنین دارای ارزش غذایی بالایی است. از ویتامین B تا زینک، هر تکه از این میوه حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مختلفی است. اندازه آن معمولاً از کوچک تا متوسط در شکل گرد یا بیضی‌شکل است. برخلاف سایر خربزه‌هایی که در آب‌وهوای گرمسیری رشد خوبی دارند، خربزه گوشت زرد در مناطق گرم و خشک بهتر رشد می‌کنند.

خربزه تیل نوعی خربزه از خانواده Cucurbitaceae با نام علمی Galia Melom است. خربزه تیل آتشی بسیار شبیه به طالبی است ولی بسیار شیرین‌تر می‌باشد و به دلیل شیرینی بسیار زیاد معروف شده است. بوته خربزه تیل آتشی مانند سایر خربزه‌ها است. گیاه دارای ساقه طویل و خزنده بوده و برگ‌های درشت آن به‌صورت متناوب در طول ساقه می‌رویند. در هر بوته 3 تا 5 میوه تولید می‌شود. خربزه تیل آتشی دارای ویتامین C، ویتامین A، کاروتنوئید، بیوفلاوونویدها، مواد معدنی مختلف مانند پتاسیم، کلسیم و آهن است و همچنین حاوی مقادیر قابل‌توجهی از فیبرهای غذایی، ازجمله پکتین است. همچنین چربی، کلسترول و کالری کمی دارند.

یکی از این ارقام مشهور خربزه آناناسی (Ananas Melon) از خانواده Cucurbitaceae است. خربزه آناناس برای اولین بار در آفریقا یافت شد. سپس از آفریقا در سال 1777 میلادی به فرانسه راه یافت. توماس جفرسون در سال 1794 آن را در Monticello (خانه شخصی و آرامگاه توماس جفرسون، نویسنده اعلامیه استقلال آمریکا و از بنیان‌گذاران کشور ایالات‌متحده است) کشت نمود. این نوع خربزه دارای عطری خوش و مزه‌ای بسیار لذیذ و خوشمزه است و گوشت آن زرد تیره تا نارنجی‌رنگ می‌باشد. خربزه آناناس در سراسر خاورمیانه کاشته می‌شود. بوته‌های آن رونده بوده و بر روی زمین پخش می‌شوند. خربزه آناناسی مخزنی از بتا کاروتن، فولات، پتاسیم، منیزیم، منگنز، مس، ویتامین A، C و K و فیبر رژیمی بوده. بوته‌های را به‌صورت ردیفی کشت می‌کنند. فاصله بین هر دو بوته را 50 سانتی‌متر و فاصله ردیف‌های کاشت را 150 سانتی‌متر در نظر می‌گیرند.

خربزه گوشت سبز میوه‌ای مناسب برای افرادی است که در روزهای گرم تابستان به دنبال یک میوه شیرین و تازه می‌گردند. این میوه معمولاً به خاطر پوست صاف زرد و گوشت رنگ سبز شناخته شده است و یکی از محبوب‌ترین اعضای خانواده Cucumis melo همراه با هندوانه و طالبی است. خربزه گوشت سبز همچنین دارای ارزش غذایی بالایی است. از ویتامین B تا زینک، هر تکه از این میوه حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مختلفی است. اندازه آن معمولاً از کوچک تا متوسط در شکل گرد یا بیضی‌شکل است. اگر چه این میوه به‌طورمعمول برای داشتن گوشت سبز مایل به سبز و پوست زرد شناخته شده است، اما در واقع در سایر رنگ‌ها و بافت نیز موجود می‌باشد. تعدادی از آن دارای پوست زرد روشن به علت جهش هستند، درحالی‌که گونه‌های دیگر دارای گوشت نارنجی فوق‌العاده هستند. برخلاف سایر خربزه‌هایی که در آب‌وهوای گرمسیری رشد خوبی دارند، خربزه گوشت سبز در مناطق گرم و خشک بهتر رشد می‌کنند. اگر در یک منطقه مرطوب کاشته شوند ممکن است میوه‌های کوچک‌تر را با مقاومت کم‌تر نسبت به آفات و بیماری‌ها تولید کنند.

خربزه مینو یا خربزه مشهدی (تایباد) یا راکت زرد نام محبوب‌ترین خربزه در ایران بوده که ممکن نیست طعم آن را نچشیده باشید، این خربزه درصورتی‌که در زمان مناسب از بوته جدا شود و به‌طور کامل رسیده باشد طعم شیرین دارد. شهرستان‌های تایباد در خراسان رضوی، گرمسار، سمنان و سرخه از مکان‌های مهم کشت خربزه در ایران است که در این بین خربزه تایباد (که بعضاً به اشتباه خربزه مشهدی نامیده می‌شود) به لحاظ طعم و کیفیت و شهرت در رتبه بالاتری قرار دارد.

خربزه کاناری یا خربزه قناری که به دلیل رنگ زرد قناری آن نام گرفته است و ربطی به جزایر قناری ندارد اغلب با نام جون کاناری (Juan Canaria) شناخته می‌شود. این خربزه شیرین‌تر از خربزه عسل بوده و بافت داخلی آن همانند گلابی ولی نرم‌تر از آن است. خربزه کاناری گاهی با نام‌هایی همچون خربزه اسپانیایی، خوان کانری، Jaune des Canaries و Amarillo نیز شناخته می‌شود. خربزه کاناری بیشتر در مناطق آسیایی مانند ژاپن، کره جنوبی و مراکش یافت می‌شود. در ایران نیز به‌صورت محدودتر از خربزه‌های تایباد و مشهد کاشته می‌شود. خربزه کاناری نسبتاً میان‌رس بوده و بعد از 90 تا 100 روز از کاشت برداشت آغاز می‌شود. یکی از ویژگی‌های خربزه کاناری ماندگاری بالای آن است که باعث شده جزو خربزه‌های صادراتی در جهان محسوب شود. خربزه‌های کاناری منبع خوبی از ویتامین‌های A و C هستند. آن‌ها همچنین یک منبع آروماتیک فیبر هستند. همچنین بهبوددهنده بیماری قلبی، دیابت، چاقی و فشارخون بالا است.

کاشت

کاشت خربزه مانند بقیه گیاهان هم‌خانواده به‌صورت جوی پشته و کپه‌ای و به روش نم­کاری است. تعداد 3 الی 5 بذر خربزه خیس‌خورده در هر کپه کاشته می‌شود. بعد از سبز شدن تعداد بوته‌ها به 2 یا 3 و گاهی به یک بوته کاهش داده می‌شود و این زمانی است که بوته 4 برگی شده باشد فاصله بین دو بته حدود 60 تا 100 سانتی‌متر و فاصله دو خط کشت بین 2 تا 3 متر است.

برای داشتن محصولی زودرس یا در مناطقی که دوره رشد کوتاه است می‌توان در گلخانه یا شاسی داخل گلدان‌های جیفی پات اقدام به کشت کرد و در زمان مناسب بوته‌های آماده‌شده در جیفی پات را به محل اصلی منتقل نمود. مقاوم کردن بوته‌ها قبل از انتقال به محل اصلی الزامی است.

داشت

مراقبت‌های لازم پس از کاشت نشاء عبارت‌اند از آبیاری، دفع علف‌های هرز و سله شکنی است. پس از کشت، آبیاری اهمیت زیادی دارد. به‌طوری‌که یک دوره خشکی شدید باعث ریزش گل‌ها و میوه‌ها می‌شود. پس از انتقال نشا باید ابتدا روزانه آبیاری صورت گیرد و پس از آن بسته به نوع خاک و شرایط آب و هوایی هر 7 روز یک‌بار باید آبیاری انجام گیرد. طول دوره رشد خربزه بین 80 تا 100 روز متفاوت است. سله شکنی، آبیاری و وجین علف‌های هرز از جمله مراقبت‌های زراعی خربزه است. هرس و گل گیری در خربزه مرسوم است. به‌این‌ترتیب که پس‌ازآنکه گیاه گل داد، به ازای هر ساقه 2 تا 4 میوه را نگه‌داشته و بقیه را حذف می‌کنند. در هرس خربزه، ساقه اصلی را بعد از برگ سوم و ساقه فرعی را بعد از برگ پنجم قطع می‌کنند.

برداشت

زمان برداشت به عوامل مختلفی بستگی دارد، این گیاه گونه‌های زودرس، میان‌رس و دیررسی دارد. لذا موقع برداشت آن‌ها به نوع واریته هم بستگی دارد. از دیگر عوامل زمان برداشت فاصله تا بازار مصرف است. اگر بازار نزدیک باشد بهتر است دیرتر برداشت شود تا شیرین‌تر شود و کامل برسد ولی در صورت دوری بازار مصرف توصیه می‌شود زودتر برداشت شود چون میوه‌های رسیده شدید در هنگام جابجایی آسیب می‌بیند. معمولاً خربزه را در زمان رسیدن کامل برداشت می‌کنند زیرا در این زمان میوه‌ها دارای قند زیادتر هستند. خربزه زمانی رسیده است که در اطراف دم میوه خطوط مدوری تشکیل گردد. همچنین خربزه رسیده را می‌توان از برجستگی شبکه‌های روی خربزه، تغییر رنگ پوست آن و نرم شدن سر خربزه تشخیص داد.

آب‌وهوا

خربزه مانند بقیه گیاهان خانواده Cucurbitaceae طالب آب‌وهوای گرم و آفتابی است. آها گیاهان یک‌ساله‌اند و احتیاج به فصل رشد طولانی دارند. در مناطقی کاشته می‌شود که بین آخرین سرمای بهاره و اولین سرمای پاییزه حدود 140 روز فاصله باشد. هوای مرطوب مناسب رشد آن‌ها نیست و میوه آن‌ها در این نوع هوا شیرین نمی‌شود. ضمن اینکه هوای مرطوب در آن‌ها موجب اشاعه بیماری‌های قارچی می‌شود. هوای گرم و خشک باعث شیرین‌تر شدن میوه در این گیاه می‌گردد. همین‌طور هوای ابری مناسب رشد خربزه نیست.

خاک

بهترین زمین برای کاشت این گیاه خاکه‌ای شنی و سبک با pH بین 5/5 تا 7 است. در کشت باید به این نکته توجه کرد که خربزه در زمین‌های سنگین و رسی رشد خوبی ندارد و باید کمی هوموسی و دارای مواد آلی باشد. خربزه از جمله صیفی‌هایی است که مواد غذایی زیادی از زمین جذب می‌کند. به همین دلیل استفاده از کودهای شیمیایی کامل ازت فسفر و پتاسیم توصیه می‌شود.

نور

نور کامل و آفتاب مستقیم برای این گیاه مناسب است.

آبیاری

صرف‌نظر از اینکه در باغچه یا در گلدان می‌کارید، همیشه خاک آن را باید مرطوب نگهدارید. مخصوصاً زمانی که گیاه در حال رشد است باید همیشه خاک آن خیس باشد. البته باید گلدان و یا خاک باغچه شما زهکشی مناسبی داشته باشد زیرا که آبیاری زیاد نیز موجب گندیدن گیاه می‌شود.

برای خرید بذر خربزه و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

1- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

2- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

3- تماس با شماره موبایل: 09135555833

هندوانه با نام علمی Citrullus vulgaris متعلق به خانواده کدوییان یا Cucurbitaceae است. منشأ اصلی پیدایش هندوانه به عقیده برخی از محققین جنوب آفریقا و گروهی دیگر آن را بومی هندوستان می‌دانند. ریشه کلمه هندوانه از کلمه وانا به معنای هندوانه در زبان هندی است، ایرانیان قدیم به آن هندووانا می‌گفتند که امروزه به هندوانه تبدیل شده است. مدارکی از کاشت هندوانه در نیل از پیش از هزاره دوم (پیش از میلاد) یافت شده است. دانه‌های هندوانه در محل دودمان دوازدهم مصر و در مقبره فرعون توت‌عنخ‌آمون یافت شده است. هندوانه گیاهی است خزنده که طول شاخه‌های خزنده آن شاید به 4 متر هم برسد. ریشه هندوانه عمیق بوده و در برخی خاک‌ها به یک متر هم می‌رسد. برگ‌های آن قلبی شکل با بریدگی عمیق است. گل‌های نر و ماده آن جدا از هم ولی روی یک پایه قرار دارند. هندوانه یکی از انواع صیفی جات شیرین است که در جالیز رشد می‌کند. در گذشته هندوانه را با نام تربوزه می‌شناختند که امروزه در افغانستان و تاجیکستان به هندوانه تربوزه می‌گویند. هندوانه انواع مختلفی دارد که از نظر ضخامت پوست، اندازه، رنگ، اندازه دانه‌ها، طعم، مزه و… با یکدیگر تفاوت دارند. این محصول در بهار در شهرهای جیرفت و کهنوج، میناب، ایرانشهر و دزفول، در تابستان در ورامین، سمنان، مشهد، اصفهان، همدان، تبریز، میاندوآب، در پاییز در دزفول و زمستان در میناب، جیرفت و کهنوج تولید می‌گردد.

یکی از پنجاه نوع هندوانه، هندوانه کریمسون است که به دلیل شیرینی زیاد و طمع بی‌نظیر معروف است. هندوانه کریمسون یکی از هندوانه‌های محبوب با بازارپسندی عالی و طعم شیرین است. وزن هر میوه معمولاً 8 تا 12 کیلوگرم و باردهی آن ایده آل است. رنگ پوست هندوانه کریمسون سبز روشن با راه‌راه سبز تیره است. در سال 1963 دانشگاه کانزاس موفق به اصلاح این نوع هندوانه شد. گل‌های این واریته 80 روز پس از گلدهی تبدیل به میوه می‌شود. دارای خطوط موازی سبز پررنگ و گوشتی قرمز و ترد و دانه‌هایی ریز است. مقاوم به بیماری فوزاریوم و آنرتاکنوز نیز است. وجود لیکوپن در هندوانه موجب ایجاد رنگ قرمز در آن شده است. هندوانه هیبرید منارا نانهمز جز هندوانه‌های کریمسون سوئیت (خطی) و بیضی کشیده است. هندوانه منارا به دلیل خصوصیت خاص پوست قابلیت صادرات برای مناطق با مسافت زیاد را ندارد. البته لازم به ذکر است ضخامت پوست در حدی است که میوه‌ها در زمان اتصال به بوته دچار ترکیدگی نمی‌شوند. از این جهت کشاورزانی که قصد دارند بار خود را در مناطق نزدیک‌تر بفروشند غالباً از این رقم استفاده می‌کنند. رنگ میوه و میزان شیرینی هندوانه هیبرید منارا موردتوجه بسیاری از افراد سخت پسند است.

بذر هندوانه چارلستون محصولی با وزن تقریبی 10 تا 15 کیلو در شرایط ایده آل تولید می‌کند، طعم این هندوانه شیرین بوده و ترد و قرمز است. دوره باردهی هندوانه چارلستون 85 روز است. بهتر است از کود دامی پوسیده در محل کشت استفاده شود. رنگ پوست هندوانه سیاه گرد سبز بسیار تیره یا مشکی است درصورتی‌که در نور کافی کاشته نشود ممکن است رنگ پوست آن خیلی تیره نشود و به رنگ سبز بسیار تیره (مایل به مشکی) دیده شود. طعم این هندوانه شیرین بوده و دانه‌های آن به اندازه هندوانه‌های چارلستون است.منشأ هندوانه مشکی را ژاپن می‌دانند.

بذر هندوانه آناناسی (زرد) گیاهی از خانواده هندوانه است. به‌صورت علفی و رونده رشد می‌کند. گیاهی یک‌ساله است. هندوانه زرد یک نوع هندوانه هیبرید محبوب و پرطرفدار است که دارای گوشت زرد و طعم شیرین مطلوبی است. بوته تقریباً جمع‌وجور بوده و به همین دلیل این هندوانه در فضای محدود نیز قابل کاشت است. در بیشتر مناطق رشد می‌کند. هندوانه از میوه‌های فصل گرم به شمار می‌رود که در فصل گرم سال حسابی می‌چسبد. گل‌های بزرگ شیپوری مانندی دارد. شاخه‌های این گیاه علفی است. رشد سریعی دارد طوری که پس از گذشت چند ماه محصول می‌دهد و شما می‌توانید از محصول تازه آن استفاده کنید. در واقع نوعی هندوانه زینتی است که شکل خاصی دارد. برگ‌های سبزرنگ بزرگ، دندانه‌داری دارد که معمولاً پوشیده از کرک است. میوه‌ها کروی یا بیضی شکل هستند. پوست میوه‌ سبز رنگ با نوارهای سبز تیره است و وزن هر کدام از هندوانه‌ها به 2 تا 3/5 کیلو می‌رسد. این هندوانه دارای پوست نازکی است. کیفیت و طعمشیرین و بسیار خوبی دارد و بسیار بازارپسند است.قسمت گوشتی این گیاه آبدار و به رنگ زرد شبیه میوه آناناس است. در قسمت گوشتی این گیاه تعداد کمی تخمه به رنگ سیاه وجود دارد که قابل خوردن نیست.

هندوانه ابوجهل میوه‌ای تلخ‌مزه است که در فارسی با نام‌های خربزه روباه، کدوی تلخ و سیب تلخ و در عربی با نام‌های حنظل، مراره الصحاری و علقم و در فرهنگ اچمی‌زبان‌های جنوب ایران به نام خزَرَ (تلفظ: Khazara) نام برده شده است. هندوانه ابوجهل از راسته کدوئی‌ها (Cucurbitales) از تیره کدو (Cucurbitaceae)، از سرده سیترولوس (Citrullus) بوده و نام علمی آن Citrullus colocynthis است. مصرف آن باعث کولیت شدید شده و به علت مواد سمی خطرناک است. نام نوعی گیاه بالارونده بومی حوضه مدیترانه به‌ویژه ازمیر ترکیه، نوبه آفریقا و تریسته ایتالیا است. این گیاه از خانواده هندوانه است اما با هندوانه معمولی تفاوت‌هایی دارد شامل اندازه کوچک‌تر، جسم سفت‌تر و مزه تلخ.

تخم جاچونی که به اشتباه معروف به تخم ژاپنی (تخمه ژاپنی) نامیده می‌شود و به هندوانه آجیلی معروف است، یکی از دانه‌های خوراکی است که نوعی آجیل است. این دانه‌ها تخم نوعی هندوانه بوده که در ظاهر همانند هندوانه‌های معمولی است ولی تنها دانه‌های آن مصرف می‌شود و خود هندوانه خوراک دام می‌شود. بافت داخلی این هندوانه در رقم‌های مختلف گاهی قرمز و یا گاهی زرد یا سفید است و معمولاً بدون مزه است ولی برخی معتقدند مزه شیرینی دارد ولی قابل خوردن نیست. هندوانه جاپونی در شهر جابان یا جابُن واقع در دماوند کاشته می‌شود و مبدأ این دانه‌ها نیز در این شهر بوده البته دهه‌هاست (بیش از 30 سال) که دیگر این هندوانه در این منطقه پیدا نمی‌شود و باغ‌ها جای زمین‌های کشت هندوانه را گرفته است. نود سال پیش برای اولین بار این هندوانه در جابان کاشته شد. این نوع تخمه در یکی از روستاهای اطراف دماوند جابان (jâbân) که همسایه غربی سربندان بوده و ساکنان آن نیز از نژاد کرمانج هستند کشت می‌شود و در واقع نام اصلی آن تخمه جابانی است. به غیر از جابان دماوند یک روستا هم در حوالی سبزوار با نام جابان وجود دارد و سال‌هاست در آن روستا هم تخمه‌های جابونی کشت می‌شود. در روستاهای خراسان شمالی، جنوبی و رضوی تا استان گلستان کشت این نوع از تخمه رواج دارد و سالیانه در حدود 15‌هزار تن تولید داخلی است.

کاشت بذر هندوانه

کاشت هندوانه بسیار ساده است و بذرها به‌سرعت جوانه می‌زنند. هندوانه با آفتاب کامل و خاک رسی شنی نیاز دارد. اگر فضای کافی برای کاشت بذر هندوانه ندارید می‌توانید با کمی مراقبت آن را در گلدان و در جایی نورگیر بکارید. هندوانه گیاهی یک‌ساله و تقریباً رونده است که نحوه رشد آن شبیه تاک است درنتیجه برای کاشت در گلدان حتماً باید برای آن قیم (نگه‌دارنده) ببندید. همچنین برای جدا نشدن هندوانه از بوته در طول رشد نباید زیر آن خالی باشد، برای این کار می‌توانید هندوانه را بعد از کمی درشت شدن درون تور قرار دهید و به محلی ببندید. برای کاشت هندوانه ابتدا بذرهای آن را به مدت 24 یا حداکثر 48 ساعت در آب خیس نموده سپس گودال‌هایی به عمق 20 سانتی‌متر ایجاد کرده و تا ارتفاع 15 سانتی‌متر گودال را از خاک نرم و کود حیوانی پوسیده پر می‌کنیم. سپس 2 تا 3 عدد بذر را داخل گودال قرار می‌دهیم به‌طوری‌که بذرها در عمق 3 تا 5 سانتی‌متری قرار بگیرد و بر روی آن خاک نرم می‌ریزیم.

هندوانه را معمولاً به‌صورت مستقیم می‌کارند و نشاء گیری آن توصیه نمی‌شود. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها نباید خاک خیلی خشک شود. درصورتی‌که قصد کاشت در گلدان را دارید باید گلدانی بزرگ با ارتفاع حداقل 30 و قطر 30 سانتی‌متر انتخاب کنید و حتماً گلدان را در محیطی قرار دهید که روزانه 7 تا 8 ساعت نور مستقیم خورشید داشته باشد. گلدان خود را باید با خاک بسیار غنی پر کنید. ترکیب کود حیوانی و خاک باغچه یا کمپوست برای کاشت هندوانه مناسب است. کود حیوانی حتماً پوسیده باشد. پس از رشد گیاهان و چهار برگه شدن آن‌ها بوته‌های ضعیف را با ناخن حذف کنید و بوته قوی‌تر که رشد بیشتری در این مدت داشته را نگه‌دارید. حذف علف‌های هرز اطراف بوته در طول دوره رشد هندوانه ضروری است. هندوانه رونده است و اگر در گلدان کاشته‌اید باید به‌وسیله قیم یا داربست مناسب بوته نگه داشته شود. همچنین هندوانه به دلیل وزن زیاد نباید آویزان باشد، بهتر است گلدان هندوانه در محلی قرار گیرد که بوته بر روی زمین رشد کند.

نکات کاشت بذر هندوانه

هندوانه برای رشد نیاز به آفتاب کامل و طولانی و گرما در طول روز دارد، هندوانه به سرما بسیار حساس بوده و با شروع سرما گیاه از بین می‌رود.

هندوانه در شهرهای شمالی کشور و شهرهایی که رطوبت بالایی دارند نیز رشد مناسبی داشته ولی رطوبت بالای هوا احتمال بیماری‌های قارچی را نیز بالا می‌برد که باید به این نکته توجه داشت.

بهترین دما برای جوانه‌زنی هندوانه دمای 15 تا 25 درجه است درنتیجه بعد از رفع سرمای زمستان و گرم شدن هوا اقدام به کاشت نمایید.

خاک هندوانه باید غنی باشد، برای این امر می‌توان قبل از کاشت به زمین کشت مقدار کود دامی پوسیده اضافه کرد.

هندوانه باید بعد از رفع سرمای بهاره کشت شود، هندوانه را معمولاً به‌صورت جوی و پشته‌ای می‌کارند.

فاصله بین پشته‌ها را 50 تا 150 سانتی‌متر و فاصله بین بوته‌های هندوانه را نیز معمولاً 50 تا حداکثر 100 سانتی‌متر در نظر می‌گیرند.

اگر در شهری زندگی می‌کنید که تابستان‌های کوتاهی دارد، باید چند هفته قبل از شروع فصل بهار اقدام به کاشت بذرها در گلخانه یا محیطی گرم بنمایید.

برداشت هندوانه

زمان برداشت هندوانه همیشه پرسش بوده، کشاورزان عزیز این زمان را به‌صورت تجربی تشخیص داده ولی از چند راه می‌توان به رسیدن کامل هندوانه و زمان برداشت آن مطلع شد:

با زدن ضربه به هندوانه باید صدایی خفه و بم شنیده شود، میوه‌های نارس صدای تیزتری دارند.

رنگ میوه‌های رسیده روشن‌تر و به زردی می‌زند.

قسمتی از میوه که بر روی زمین قرار دارد باید به رنگ زرد روشن باشد، میوه‌های نارس به رنگ سفید یا روشن هستند.

قسمت انتهایی ساقه که به میوه متصل می‌شود در هندوانه‌های رسیده خشک‌شده و به رنگ تیره است.

آب‌وهوا

هندوانه یک گیاه فصل گرم است. نسبت به گرما بیشتر از سایر گیاهان تیره کدوییان مقاوم است. این گیاه مخصوص مناطقی است که دارای تابستانی طولانی و گرم هستند. ازاین‌رو تابستان‌های خشک و به نسبت مرطوب برای آن‌ها مناسب است.

خاک

هندوانه خاک‌های سبک و شنی را که از نظر مواد غذایی غنی هستند را می‌پسندد. در خاک‌های رسی هم محصول خوبی می‌دهد. به‌شرط آب زیرزمینی پایین باشد. بهترین pH برای هندوانه 6 تا 7 است. برای آماده‌سازی زمین مثل خیار عمل می‌شود با این تفاوت که فاصله جوی‌ها بیشتر در نظر گرفته می‌شود که این فاصله شاید 4 الی 5 متر نیز برسد.

فواید هندوانه

مصرف میوه ها و سبزی ها از انواع مختلف با کاهش خطر بسیاری از بیماری های مرتبط با سبک زندگی پیوند خورده است. مطالعات بسیاری نشان داده اند که افزایش مصرف مواد غذایی گیاهی مانند هندوانه خطر چاقی، مرگ و میر کلی، دیابت، و بیماری قلبی را کاهش می دهد. از دیگر خواص هندوانه می توان به بهبود شرایط پوست و مو، افزایش انرژی و کاهش وزن اشاره کرد.

برای خرید بذر هندوانه و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

1- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

2- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

3- تماس با شماره موبایل: 09135555833

نعناع گیاهی علفی و چندساله است. نعنا از خانواده نعنایان یا لب گشادگان است. ارتفاع نعنا بین 30 تا 50 سانتی‌متر است. از برگ نعناع برای مصارف دارویی، خوراکی، آرایشی و …. استفاده می‌شود. نعنا جزء سبزیجات موردعلاقه ایرانیان است که به‌صورت تازه و خشک‌شده مصرف می‌شود. گیاه معطری است طوری که فضای مورد کشت را عطرآگین می‌کند. طعم تندی دارد. از نعناع برای تهیه دم‌نوش و نوشیدنی استفاده می‌شود. برگ‌های آن برای مصرف بهتر است در سایه خشک شود تا عطر آن حفظ شود. از این نعنا در تهیه ادویه نیز استفاده می‌شود. معمولاً در انتهای ساقه گل‌های خوشه‌ای کوچک سفید و بنفش‌رنگی ظاهر می‌شود. توجه نمایید قبل از اینکه گیاه به گل بنشیند آن را برداشت کنید. با هر بار برداشت دوباره ساقه نعناع رشد می‌کند. این گیاه برگ‌های به نسبت ساده و متقابلی دارد. گیاهی ریزوم دار است که ریشه‌های آن دارای انشعابات فراوانی است طوری که محیط مورد کشت را طی مدت‌زمانی فرا می‌گیرد. نعناع به‌وسیله ریشه‌های زیرزمینی گیاهان جدید تولید می‌کند.

کاشت

بذرهای نعنا بسیار ریز بوده و برای کاشت باید مراقب بود بذرها در عمق کم کاشته شود تا توانایی جوانه‌زنی را داشته باشند. نعنا گیاهی است که برای رشد نیاز به خاک سبک و با زهکشی بالا نیاز دارد. نعنا گیاهی آفتاب دوست بوده ولی بهتر است در نیم‌سایه کاشته شود تا نتیجه بهتری حاصل شود و از عطروطعم آن کاشته نشود. این گیاه را از اسفند تا اواسط تابستان کشت می‌کنند. مدت‌زمان کاشت تا برداشت این گیاه 60 تا 90 روز بعد از کاشت است.

بهتر است برای کاشت در گلدان از خاک‌های آماده همانند کمپوست یا پیت ماس استفاده شود تا هم مواد مغذی گیاه تأمین شود و هم برای نگه‌داری گلدان در منزل حشرات و آفات شما و نعنا را اذیت نکنند. دوره رشد و مدت‌زمان کاشت بذر تا بالغ شدن گیاه 60 تا 90 روز است. مدت‌زمان جوانه زدن بذر نعنا بستگی به دمای کاشت و شرایط خاک از 7 تا 15 روز متغیر است، اگر دما بین 15 تا 18 درجه بوده و خاک زهکشی مناسبی داشته باشد بذرها در کمتر از یک هفته جوانه خواهند زد. دمای کاشت را حتماً رعایت کنید تا نتیجه‌گیری موفقیت‌آمیز باشد. برای کاشت در فضای باز در فصل بهار و بعد از رفع سرمای بهاره اقدام کنید.

برای کاشت در گلدان، گلدان موردنظر را از خاک مرغوب (بهتر است خاک آماده استفاده کنید) پر می‌کنیم (بیش از 3/4 گلدان). گلدان انتخابی باید زهکشی خوبی داشته باشد (در انتهای آن سوراخ مناسبی برای خروج آب اضافی باشد). سپس اقدام به آبیاری گلدان می‌کنیم تا آب کاملاً از گلدان خارج شود. فواصل بذرها را 10 تا 15سانتی‌متر در نظر بگیرید، برای کاشت در زمین به‌صورت ردیفی باید فاصله بین ردیف‌ها را 50 تا 70 و فاصله بین گیاهان را 15 تا 20سانتی‌متر در نظر گرفت. عطر بالای نعنا باعث دور شدن حشرات از اطراف گیاه و گلدان می‌شوند و مقابله گر خوبی برای برخی آفات است.

برای کاشت گلدانی باید از گلدان با عمق حداقل 15 تا 20سانتی‌متری و دهنه 10 تا 15سانتی‌متری استفاده نمود. برای کاشت در باغچه و باغ به فواصل 15 تا 20سانتی‌متر 2یا 3 عدد بذر قرار می‌دهیم و بعد از رشد از میان 3 گیاه، 2 گیاه ضعیف‌تر را حذف کرده و گیاه قوی‌تر را نگه می‌داریم. البته می‌توان برای اینکه بذر کمتری مصرف نمود ابتدا بذرها را در سینی نشاء یا لیوان‌های یک‌بارمصرف بکاریم و بعد از رشد و رسیدن به ارتفاع حداقل 5سانتی‌متری اقدام به جابجایی آن‌ها به زمین اصلی نماییم.

بعد از چند ساعت از آبیاری گلدان بذرها را بر روی خاک به فاصله 10 تا 15سانتی‌متر از یکدیگر قرار می‌دهیم و حداکثر به ارتفاع دو برابر طول بذرها روی آن خاک می‌ریزیم (نیم سانتی‌متر). ریختن خاک زیاد روی بذرها باعث خفه شدن آن شده و نمی‌توانند رشد کنند. سپس با افشانه آب را بر روی سطح خاک اسپری کنید به صورتی که مطمئن شوید آب به بذرها رسیده و این کار را هر روز یا روزی دو بار انجام دهید. قبل از سبز شدن بذر نعنا نباید اجازه دهید سطح خاک خیلی خشک شود در این صورت از جوانه زدن خبری نیست. آبیاری زیاد نیز باعث می‌شود هوا به بذرها نرسد و خفه شوند و جوانه‌زنی صورت نگیرد. هنگامی‌که سطح خاک کمی خشک شد اقدام به آبیاری مجدد کنید.

البته می‌توانید بذرها را به‌صورت دست پاش بر روی سطح خاک بریزید و با چنگال سطح خاک را زیرورو کنید تا بذرها به زیر خاک بروند و بعد از رشد گیاهان را با فاصله 30سانتی‌متری وجین کنیم و آن‌هایی را که از خاک خارج کرده‌ایم در جایی دیگر بکاریم. نعنا فضای زیادی را نمی‌گیرد. فاصله بین هر دو گیاه از هم 10 تا 15سانتی‌متر یا کمی بیشتر باشد. در گلدان سایز کوچک 5 عدد و در سایز متوسط حداکثر 10 عدد بذر با فاصله قرار دهید. می‌توانید در سینی نشاء هم اقدام به کاشت بذرها بکنید و بعد از رشد گیاهان (نعنا)، آن‌ها را به محل اصلی انتقال بدهید.

بذر نعنا را در هر فصلی می‌توان کاشت ولی برای کاشت در زمین و فضای باز بهترین فصل برای کاشت آن بهار و تابستان است. هیچ چیزی لذت‌بخش‌تر از این نیست که هر روز از سبزی‌ای مصرف کنیم که خودمان در گلدان یا باغچه کاشتیم و رشدش رو دیدیم و با آبی آبیاری کردیم که از تمیز بودنش اطمینان داریم. مشاهده رشد هر روزه سبزی‌ها در گلدان و برداشت و مصرف آن یکی از راه‌های یافتن آرامش در این ایام است.

ابزار موردنیاز برای بذر نعنا در باغچه عبارت‌اند از: بذر، خاک استاندارد (پیت ماس و کمپوست آماده)، گلدان مناسب، دستکش، آبپاش کوچک، بیلچه و الک تنها ابزارهای کاشت سبزی در آپارتمان. خاک را الک (سرند) کرده تا نرم و یکدست شود. برای این کار بهتر است ابتدا مقداری خاک‌برگ یا کمپوست یا کود حیوانی بر روی باغچه ریخته و با بیلچه خاک را زیرورو بکنیم و سپس خاک را نرم و تخت و یکدست می‌کنیم. بذرها را با فاصله 15 تا 20سانتی‌متر از هم و ردیف‌هایی به فاصله 50 تا 70سانتی‌متر بکارید و بر روی آن به ارتفاع 0?5سانتی‌متر خاک بریزید. سپس به‌آرامی اقدام به آبیاری می‌کنیم به صورتی که آب بذرها را جابجا نکند. تا قبل از سبز شدن باغچه نباید اجازه دهیم خاک خشک شود. می‌توانید در هر گود 2یا 3 عدد بذر قرار دهید و بعد از رشد گیاه، دو گیاهی که ضعیف‌ترند را حذف نموده و گیاه قوی‌تر را نگه داشت. بهتر است در سینی نشاء اقدام به کاشت بذرها بکنید و بعد از رشد، آن‌ها را به محل اصلی انتقال بدید.

برای برداشت به‌خصوص در اولین برداشت‌ها بهتر است از قیچی استفاده کنیم زیرا بذرها زیاد در عمق قرار نداشته و ریشه قوی ندارد درنتیجه ممکن است از خاک دربیایند. برای برداشت سبزی‌ها را نباید از ریشه دربیاوریم بلکه تنها چند برگ بالایی آن را به‌صورت سرچین جدا کرده و مصرف می‌کنیم. بعد از گذشت چند روز از برداشت نعنا، مجدد می‌توانید آن را برداشت کنیم و سبزی‌ها دوباره سبز می‌شوند.

خواص نعنا

1. نعناع و کاهش وزن

نعناع سلاح سری شما برای کاهش وزن خواهد بود. نعناع آنزیم‌های هضم غذا را تحریک می‌کند تا مواد مغذی را از غذا جذب کنند و چربی را به‌عنوان انرژی، استفاده کنند. در سال 2003، محققان به بررسی 14 گیاه و ادویه پرداختند تا اثر آنها را روی فعالیت آنزیم‌های گوارشی درون پانکراس و روده‌ی کوچک موش‌ها مشاهده کنند. محققان دریافتند که نعناع یکی از مؤثرترین گیاهانی بود که باعث تحریک این فعالیت‌ها و تبدیل غذا به انرژی می‌شد. سیستم گوارش انسان‌ها نیز بسیار شبیه موش‌ها است. با اضافه کردن نعناع به رژیم غذایی، بیشتر چربی‌‌های مصرفی به انرژی تبدیل خواهد شد. افرادی که تمایل دارند وزن خود را کاهش دهند، یک ربع قبل و بعد از مصرف غذا ، نصف استکان عرق نعنا مصرف کنند چرا که مصرف نعنا، میزان چربی سازی را در بدن کاهش می دهد.

2. نعناع و سوءهاضمه و گاز معده

این دو عارضه از بدترین مشکلات گوارشی هستند که یک فرد می‌تواند آنها را تجربه کند. انسان‌های باستان برای کنترل گاز معده کمی نعناع را می‌جویدند. باور بر این است که نعناع سبب بهبود جریان صفرا، درون معده می‌شود که به هضم غذا خیلی کمک می‌کند. به همین دلیل، مصرف چای نعناع یک داروی خانگی برای درمان نفخ شکم و درد ناشی از گاز معده و نفخ است. برگ‌های نعناع فلفلی (منتا پیپریتا) می‌توانند به‌صورت نعناع خشک یا تازه در تهیه‌ی چای به‌کار روند. برگ نعنا درمان مناسبی برای رفع سردرد، تب، حالت تهوع، اختلالات گوارشی و … محسوب می شود. شربت نعنا نیز سیستم گوارشی را تسکین می دهد و در رفع گاز معده کمک می کند.

3. نعناع سبب افزایش هشیاری ذهنی و حافظه می‌شود

مطالعه‌ای که اخیراً انجام شده نشان می‌دهد افرادی که آدامس نعناعی می‌جوند، از هشیاری و حافظه‌ی بیشتری نسبت به بقیه برخوردارند.

4. نعناع سبب کاهش آلرژی‌های فصلی می‌شود

نعناع نوعی آنتی‌اکسیدان به نام اسید رزمارینیک دارد. این آنتی‌اکسیدان در انواع گیاهان وجود دارد اما هیچ‌‌یک به اندازه‌ی نعناع دارای این ماده‌ی ارزشمند نیستند. تحقیقات زیادی روی اثر این ماده بر آلرژی‌های فصلی انجام شده است و به‌خاطر خواص ضدالتهابی‌اش، یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی علائم آلرژی است. دمنوش نعنا می تواند در تنفس بهتر به فرد کمک کرده راه تنفسی را باز کرده و حتی می تواند به صورت یک عامل ضد میکروبی در دهان عمل کند.

5. نعناع و خواص ضددرد آن

دفعه‌ی بعد که سردرد داشتید، به‌جای رفتن به داروخانه، کمی نعناع مصرف کنید. بنا به نتایج تحقیقات دانشگاه نیو‌کاسل، جویدن نعناع به اندازه‌ی مسکن‌های موجود در بازار مؤثر است. دانشمندان ترکیبات ضددرد نعنای برزیلی را امتحان کردند و دریافتند که اثر آن به اندازه‌ی آسپرین‌های مصنوعی است. روغن نعناع، علایم معده درد، گرفتگی عضلانی و سندروم روده تحریک پذیر را تسکین می دهد و در نتیجه عضلات نرم و شل می شوند.

6. اثر نعناع روی سرماخوردگی

سرماخوردگی سبب افزایش خلط و آبریزش بینی می‌شود. شاید گاهی اوقات نیاز داشته باشید تا دارو مصرف کنید اما نعناع نیز می‌تواند همان اثر را داشته باشد. همچنین مصرف نعناع همراه با چای، سبب رفع گلودرد می‌شود.

7. نعناع به درمان حالت تهوع کمک می‌کند

اگر حالت تهوع دارید می‌توانید چند برگ نعناع را در کف دست خود خرد و آنها را بو کنید. رایحه‌ی این گیاه به‌سرعت حال شما را خوب می‌کند. چای نعنا از تهوع صبحگاهی در دوران بارداری پیش گیری می کند.

8. نعناع سبب آسانی فرایند شیردهی به کودک می‌شود

محققان باور دارند که نعناع در درمان درد ناشی از شیردهی به کودک بسیار مؤثر است. تحقیق منتشر شده در مجله‌ی (Breastfeeding) نشان می‌دهد که آب نعناع جلوی ترک خوردن نوک پستان‌ها و درد آنها را خواهد گرفت.

9. نعناع به درمان خارش پوست کمک می‌کند

از نعناع می‌توانید برای درمان خارش پوست ناشی از گزش حشرات، حساسیت و جوش استفاده کنید. شما می‌توانید به صورت موضعی، نعناع را روی پوست قرار دهید و سبب آرامش آن شوید.

10. نعناع به درمان سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر کمک می‌کند

آمار مبتلایان به این بیماری بسیار بالا است. در سال 2011 در آمریکا از هر 5 نفر یکی به سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر مبتلا بود. اولین بار محققان استرالیایی نشان دادند که نعناع چطور به درمان این عارضه کمک می‌کند. آنها در تحقیقات‌شان نشان دادند که چطور نعناع درون روده‌ی بزرگ یک کانال ضددرد ایجاد می‌کند و درد ناشی از التهاب را در دستگاه گوارش برطرف می‌کند. البته مهم است که بدانید روغن نعنا باید مستقیما درون روده‌ی بزرگ قرار بگیرد تا اثر خود را نشان بدهد. مصرف کپسول‌های ژلاتینی معمول فقط سبب ایجاد بازگشت اسید معده می‌شود.

برای خرید بذر نعنا و سایر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

1- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

2- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

3- تماس با شماره موبایل: 09135555833

هانی بری میوه‌ای خوراکی است که رنگی شبیه به بلوبری دارد. گیاه هانی بری به‌صورت درختچه‌ای کوتاه و زینتی پرورش داده می‌شود. هانی بری از گیاهان چندساله است. میوه این گیاه خوراکی است و طعم شیرینی دارد. این گیاه حدود سه تا چهار سال زمان می‌برد تا به تولید برسد. هانی بری از جمله گیاهانی است که در دنیای امروز شهرنشینی که به‌ندرت خانه‌های باغچه دار با آفتاب مناسب برای گیاهان دیده می‌شود. شما عزیزان می‌توانید با صرف انرژی و هزینه محدود پشت پنجره اتاق یا دفتر کارتان به پرورش آن بپردازید.ارتفاع این گیاه متغیر و بین 1 تا 2 متر و گاهی بیشتر نیز است. عمر هر بوته هانی بری حدوداً 30 سال خواهد بود. این گیاه برگ‌ریز و خزان‌گر است و شاخه‌ها به‌صورت افتاده و پراکنده می‌باشد. برگ‌های بیضی شکل ساقه‌ی هانی بری، روبه‌رو و مقابل هم قرار می‌گیرند. طول برگ‌ها 3 تا 8 سانتی‌متر و پهنای آن‌ها 1 تا 3 سانتی‌متر است. رنگ برگ‌ها سبز مایل به خاکستری و بافت آن‌ها کمی موم مانند است.رنگ گل‌های گیاه هانی بری، سفید مایل به زرد و طول آن‌ها حدوداً 12 تا 16 میلی‌متر می‌باشد و دارای 5 پر مساوی هستند که به‌صورت جفت روی شاخه‌های نورسته قرار می‌گیرند؛ به طوری که بوته‌ی گیاه در این زمان دارای گل‌های فراوان می‌شود و جلوه‌ی زیبایی به خود می‌گیرد.

میوه هانی بری تا حدودی به شکل مستطیل است و هر کدام از آن‌ها حدود 1/3 تا 2/2 گرم وزن دارد و ضخامت آن‌ها نیز به 1 سانتی‌متر می‌رسد. این میوه کمیاب به رنگ آبی بوده و ظاهری زنگوله مانند و مستطیلی شکل دارد. میوه این گیاه زینتی است و چنان از دور خودنمایی می‌کند طوری که آدمی را به حیرت وا می‌دارد. طعم این میوه شیرین و ترکیبی از طعم‌های بلوبری و تمشک (Raspberry) است. داخل هر بری حدوداً 20 هسته وجود دارد. این هسته‌ها از نظر شکل و اندازه تا حدودی شبیه به دانه‌ها و بذرهای گوجه‌فرنگی هستند؛ اما هنگام جویدن، زیر دندان زیاد احساس نمی‌شوند. میوه این گیاه در اوایل فصل پاییز می‌رسد. این میوه به دلیل رنگ و طعمش می‌تواند جایگزین تمام بری‌ها (به‌ویژه بلوبری) در دستورات غذایی مختلف شود. استفاده از آن‌ها به‌صورت میکس در لبنیات (شیر، ماست، بستنی و خامه) می‌تواند ترکیب فوق‌العاده‌ای برای تهیه‌ی یک دسر باشد. هانی بری را می‌توان در تهیه‌ی انواع آبمیوه، مربا، چای، شکلات و دسرهای مختلف استفاده کرد. از خواص هانی بری این که سرشار از آنتی‌اکسیدان بوده و به سلامتی بدن و زیبایی پوست کمک شایان توجهی می‌نماید. همچنین هانی بری دارای ویتامین‌های زیادی است که مصرف آن برای بیماران قلبی و عروقی به‌شدت توصیه می‌گردد.

کاشت هانی بری

هانی بری از طریق بذر تکثیر می‌شود. در کاشت بذری پس از تهیه بذرها را در درون گلدان یا خزانه‌ای در خاک و عمق مناسب بکارید و سپس آن را آبیاری کنید. تا زمان جوانه‌زنی نیز سطح خاک را مرطوب نگه‌دارید. پس از گذشت مدت زمانی بذر هانی بری شروع به جوانه‌زنی می‌کند و سر از خاک بیرون می‌آورد. زمانی که گیاه به حد معینی از رشد رسید، نهال هانی بری به دست آمده را به زمین اصلی منتقل کنید. فاصله کاشت بذر هانی بری بین 90 تا 120 سانتی‌متر است. عمق کاشت بذر هانی بری بین 0?5 تا 2 سانتی‌متر است. هانی بری برای رشد به خاک رسی و حاصلخیز با زهکشی مناسب نیاز دارد. هانی بری اصولاً در اطراف و داخل تالاب‌های جنگلی شمال کره‌ی زمین و مناطق قطبی و سردسیری قابل دسترسی است که خاک سنگین و غنی از کودهای طبیعی دارد. میوه هانی بری همچنین در مناطق کوهستانی و در امتداد سواحل شمال شرقی آسیا و شمال غربی آمریکا که خاکی غنی از کلسیم دارند نیز یافت می‌شود. بسیاری از ارقام گیاه هانی بری، 1/5 تا 2 متر رشد می‌کنند و در طیف وسیعی از اسیدیته‌ی خاک (3/9 تا 7/7) قابل پرورش هستند؛ اما اسیدیته‌ی مناسب خاک برای رشد آن‌ها، 5/5 تا 6/5 است. این گیاه برای باردهی مناسب نیاز به مواد ارگانیک، خاک با زهکشی مناسب دارد. هانی بری دمای مناطق سردسیری را می‌پسندد. دمای بین 10 تا 15 درجه سانتی‌گراد مناسب است. زمان گلدهی هانی بری فصل بهار است. هانی بری به آبیاری متوسطی نیاز دارد. در برابر خشک‌سالی مقاوم است. هانی بری به آفتاب زیاد برای رشد نیاز دارد. روزانه به 6 تا 8 ساعت نور خورشید نیاز دارد.

سفیدک سطحی (Powdery mildew) یک بیماری قارچی رایج در گیاه هانی بری است که همیشه بعد از رسیدن میوه‌های آن از اواسط تا اواخر تابستان مشاهده می‌شود. این بیماری باعث می‌شود رنگ برگ‌های گیاه به سفید، همراه با بخش‌های قهوه‌ای رنگ تغییر کند و کم‌کم در سطح آن گسترش می‌یابد.

باردهی درخت هانی بری از سال دوم شروع می‌شود؛ اما حدود 5 تا 6 سال طول می‌کشد تا به حداکثر باردهی مطلوب خود برسد. به‌طور میانگین، باردهی یک بوته‌ی سالم، حدود 3 کیلوگرم در سال است. البته یک بوته‌ی بالغ و بزرگ از یک واریته‌ی مناسب، می‌تواند 5 تا 10 کیلوگرم هم میوه هانی بری تولید کند. برداشت میوه هانی بری از اواخر بهار یا اوایل تابستان شروع خواهد شد.

برای خرید بذر هانی بری و سایر بذر میوه ها به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

1- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

2- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

3- تماس با شماره موبایل: 09135555833

گل مغربی گیاهی علفی و گل‌دار از خانواده Onagraceae و بومی آمریکای شمالی و جنوبی بوده که بیشتر به‌عنوان گیاهی دارویی کاشته می‌شود ولی می‌توان به جهت گل‌های زیبایش آن را به‌عنوان گیاهی زینتی مورد کاشت قرار داد. گل مغربی دارای گونه‌های فراوانی (حدوداً 150 تا 200 مدل) و دو رنگ گل مغربی زرد و گل مغربی صورتی است که به‌صورت یک‌ساله یا چندساله کشت می‌شود. گل مغربی اوایل قرن هفدهم به‌عنوان گیاه زینتی در باغ گیاه‌شناسی به اروپا معرفی شد و پس از حدوداً 100 سال بعد خواص دارویی آن کشف شد و به‌عنوان گیاهی دارویی شناخته شد. تمامی قسمت‌های گیاه گل مغربی مصارف دارویی، آشپزی، خوراکی، پزشکی دارد. این شامل ریشه‌ها، برگ‌ها، شکوفه‌ها، جوانه‌های گل و دانه می‌شود.

ریشه‌های گل مغربی ضخیم و گوشتی و به رنگ قرمز است. ریشه‌ها می‌توانند خام یا پخته‌شده مانند سیب‌زمینی مصرف شوند. برگ‌های گیاه گل مغربی در سال اول و تا قبل از رویش گل‌ها می‌تواند به‌صورت خام به‌عنوان سالاد یا در سوپ و مانند اسفناج مصرف نمود. در برخی قبیله‌های آمریکایی از برگ‌های آن نوعی چای تهیه می‌کنند. گل‌های زرد گیاه مغربی معمولاً پس از غروب آفتاب شکشکوفا می‌شود و دلیل نام‌گذاری آن نیز همین است. گل‌های آن دارای عطر مطلوبی است و جذب کنده پرنده‌ها و پروانه‌ها و زنبورها است که معمولاً در طول روز به‌صورت جمع و پژمرده دیده می‌شود و بعد از غروب آفتاب تا طلوع آن شکوفا می‌شود. ارتفاع این گیاه حدوداً 40 تا 150 سانتی بوده و برگ‌های کشیده و بیضوی دارد و گل‌های آن به رنگ زرد و در برخی گونه‌ها به رنگ سفید یا صورتی بوده که از اواخر بهار تا اواسط یا اواخر تابستان ظاهر می‌شود. گل‌ها در برخی گونه‌ها درشت‌تر و در برخی گونه‌ها کوچک‌تر ظاهر می‌شود.

گل مغربی در اصل گیاهی دارویی بوده ولی از این گیاه برای کاشت در حاشیه باغ‌ها نیز مورداستفاده قرار می‌گیرد. کشور چین بزرگ‌ترین تولیدکننده گیاه مغربی است. از این گیاه در صنایع عطرسازی، داروسازی و لوازم آرایشی استفاده می‌شود. ساقه گل دهنده گل مغربی که دارای کرک‌های ریزی است گاهی در سال دوم کاشت ظاهر می‌شود. گل‌ها دارای چهار گلبرگ بوده و معمولاً به‌صورت گل آذین خوشه‌ای ظاهر می‌شود. کپسول‌های بذر این گیاه نیز حاوی دانه‌های ریز و قهوه‌ای‌رنگ می‌باشد که به‌سرعت بعد از رسیدن به روی زمین پخش می‌شود و یکی از مشکل‌های برداشت بذر است.

گل مغربی گیاهی مقاوم به خشکی و کم‌آبی است و به غرق آبی بودن خاک حساس است همچنین نسبت به سرما نیز مقاوم بوده اگرچه سرما باعث کاهش مواد مؤثر در دانه‌ها و گیاه می‌شود. بخش اصلی و دارویی گل مغربی دانه‌های روغنی و تلخ مزه آن است که معمولاً ماه مرداد تا مهرماه زمان برداشت می‌باشد. عملکرد بذر گل مغربی در چین بین 1125 و 1530 کیلوگرم در هکتار است. نام‌های دیگر گیاه گل مغربی عبارت‌اند از: Narrow leaf evening، primrose، sun drops، Evening primroses، narrow leaved sundrops و حشیشه الحمار.

کاشت

گل مغربی به‌راحتی از طریق بذر تکثیر می‌شود. ولی قلمه‌زنی و خوابانیدن نیز روش‌های رایج برای ازدیاد این گیاه است. کاشت بذر نیز هم به‌صورت مستقیم و هم غیرمستقیم (نشاء کاری) انجام می‌شود که معمولاً کاشت غیرمستقیم پیشنهاد می‌شود و رایج‌تر است. بذر معمولاً در فصل بهار یا پاییز کشت می‌شود. تقسیم بوته در اوایل بهار و قلمه‌زنی که از گیاه‌های چندساله گرفته می‌شود در اواخر بهار صورت می‌گیرد. قبل از کاشت بذر گل مغربی را به مدت 6 تا 12 ساعت در آب خیس نمایید. سپس بذر گل مغربی را در عمق 0?5 تا 1?5سانتی‌متری بکارید. بهترین فصل برای کاشت بذر گل مغربی بهار و تابستان و در مناطق گرمسیر پاییز است هنگامی‌که دمای هوا بالاتر از 15 درجه شد و سرمای زمستان به اتمام رسید می‌توانید بذرهای خود را مستقیم در زمین اصلی یا گلدان موردنظر بکارید.

برای کاشت در گلدان باید گلدانی با حداقل سایز 10 انتخاب نمایید و به‌طورکلی در هر سایز گلدان، بذرها را به فاصله 5 تا 10سانتی‌متر در گلدان بکارید بعدازاینکه گیاهان رشد کردند می‌توانید گیاهان اضافی را برای رشد بهتر باقی گیاهان حذف نمایید. برای کاشت خانگی در فصل بهار یا تابستان بذر گل مغربی را 6 تا 12 ساعت در آب خیس نمایید سپس در سینی نشاء یا لیوان‌های یک‌بار مصرف که با خاک تمیز ترجیحاً ترکیب (کوکوپیت + پرلیت + پیت ماس) پرشده در عمق 0?5 تا 1?5سانتی‌متری بکارید. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها و همچنین در اوایل رشد گیاه بستر همیشه مرطوب باشد. همچنین از آبیاری زیاد بپرهیزید تنها کافی است اجازه ندهید خاک خشک شود بعد از رشد کامل گیاه آبیاری هنگامی انجام شود که خاک کاملاً خشک شده است. بعد از رشد گیاهان و رسیدن به ارتفاع 10 تا 15سانتی‌متر آن‌ها را به زمین اصلی یا گلدانی با سایز حداقل 10سانتی‌متر منتقل کنید یا اینکه از همان ابتدا بذرها را به‌صورت مستقیم در محل اصلی بکارید تا نیاز به جابجایی نباشد.

برای کاشت خانگی و به‌صورت محدود در تمامی طول بهار و تابستان می‌توان اقدام به کاشت در باغ (باغچه) و گلدان نمود یا در کل طول سال با ایجاد شرایط کاشت اقدام به پرورش این گیاه نمود. برای کاشت بذر گل مغربی در باغچه و مزرعه ابتدا خاک (بستر کشت) را به عمق 15 تا 20سانتی‌متر زیرورو کنید و با کود حیوانی پوسیده یا کمپوست مخلوط کنید. بعد از رشد جوانه‌ها و آماده شدن نشاءها یعنی رسیدن گیاه به ارتفاع 10 تا 20سانتی‌متر، آن‌ها را به محل اصلی کاشت منتقل کنید. تا قبل از جوانه‌زنی بذر گل مغربی، بستر کشت همیشه باید مرطوب باشد ولی غرق آبی نه. برای تسریع در جوانه‌زنی بذرها می‌توانید بر روی بستر کشت یک مشما شفاف بیاندازید. توجه کنید که با این کار دما زیر مشما بالا می‌رود و درصورتی‌که هوا خیلی گرم باشد از انجام این کار پرهیز کنید و تنها مراقب باشید که خاک خشک نشود.

علف‌های هرز را از همان ابتدا حذف کنید. وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذی خاک میان گیاه و علف هرز می‌شود و باعث کاهش مواد دریافتی موردنیاز گیاه می‌شود. گل مغربی را هم به‌صورت کرتی و هم به‌صورت ردیفی می‌توانید کشت کنید. برای کاشت ردیفی فواصل بین ردیف‌ها را 50 تا 70 و فواصل بین گیاهان را 20 تا 30سانتی‌متر در نظر بگیرید. گل مغربی گیاهی مقاوم بوده و تقریباً دچار آفات خاصی نمی‌شود. بخش اصلی و دارویی گل مغربی دانه‌های روغنی و تلخ مزه آن است که معمولاً ماه مرداد تا مهرماه زمان برداشت می‌باشد. عملکرد بذر گل مغربی در چین بین 1125 و 1530 کیلوگرم در هکتار است.

شرایط محیط و نگهداری

خاک

برای کاشت و رشد نیاز به خاک نیمه سبک و با زهکشی مناسب دارد که خیلی آب را در خود نگه ندارد. خاک شنی ماسه‌ای و لومی مرطوب و دارای زهکشی مناسب با ph حدوداً 6 برای رشد گل مغربی ایده آل است. این گیاه تحمل خاک‌های آهکی، شور، صخره‌ای، خشک و کم‌عمق را نیز دارد و به‌طورکلی نسبت به نوع خاک حساس نیست.

آبیاری

تحمل خشکی و کم‌آبی گیاه گل مغربی نسبتاً خوب است ولی در کل نیاز به آبیاری آن متوسط است و آبیاری منظم باعث افزایش عملکرد آن می‌شود. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها و همچنین در اوایل رشد گیاه بستر همیشه مرطوب باشد. همچنین از آبیاری زیاد بپرهیزید تنها کافی است اجازه ندهید خاک خشک شود بعد از رشد کامل گیاه آبیاری هنگامی انجام شود که خاک کاملاً خشک شده است.

نور

نیاز به محیطی کاملاً پرنور و روشن و آفتاب کامل و مستقیم دارد. رشد و عملکرد آن در سایه کاهش می‌یابد.

دما

گل مغربی گاهی تا دمای 5- درجه را نیز تحمل می‌کند. دمای مناسب برای جوانه‌زنی بذر گل مغربی 15 تا 20 درجه بوده و دمای مناسب برای رشد این گیاه حداقل 2- و حداکثر 35 درجه است.

خواص دارویی و نحوه مصرف

همان‌طور که گفته شد در ابتدای کشف گل مغربی این گیاه بیشتر به‌عنوان گیاهی زینتی کاشته می‌شد و صد سال بعد به‌عنوان گیاهی دارویی شناخته شد و به فواید گل مغربی پی بردند. امروزه از این گیاه در قالب کپسول گل مغربی، قرص گل مغربی، پماد گل مغربی ، روغن گل مغربی و لوسیون گل مغربی یافت می‌شود. دانه‌های رسیده این گیاه بخش اصلی دارویی این گیاه را تشکیل می‌دهد. ذرت‌های این گیاه دارای 20 تا 30 درصد روغن هستند که یک منبع تجاری مهم جهت گاما لینولنیک اسید (GLA) می‌باشند. برخی از محققین عنوان کرده‌اند که باوجود حضور سطوح بالای گاما لینولنیک اسید در بذر گیاهانی مانند گل‌گاوزبان به نظر می‌رسد روغن بذور گل مغربی فعال‌ترین فرم بیولوژیکی گاما لینولنیک اسید را دارا است.

در ادامه به برخی خواص گل مغربی اشاره می‌کنیم:

بهبود و التیام دهنده زخم‌ها

خاصیت ضدالتهابی

بهبود درمان بیش فعالی کودکان

آرام‌بخش و ملین

برای درمان بیماری آرتریت روماتوئید و بیماری اسکلروز مفید است

درمان بیماری‌های پوستی و اگزما

کاهش آسیب عصبی ناشی از دیابت

درمان عفونت‌های ویروسی

درمان بیمارهای ناشی از کم‌کاری سلول‌های کبدی

تأمین‌کننده اسیدهای چرب ضروری بدن

ضد سرطان و کاهش‌دهنده سطح کلسترول

کاهش‌دهنده فشارخون

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

1- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

2- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

3- تماس با شماره موبایل: 09135555833